Włodzimierz Bednarski

Daty powrotu Chrystusa i Jego królowania w naukach Towarzystwa Strażnica

dodane: 2013-06-01
Świadkowie Jehowy znani są z częstych zmian swoich nauk. Tym korektom nie oparły się też ich najważniejsze wykładnie. Dotyczy to powrotu Jezusa i Jego królowania.

Daty powrotu Chrystusa i Jego królowania w naukach Towarzystwa Strażnica

 

         Wszyscy zainteresowani naukami Świadków Jehowy wiedzą, że wyznaczyli oni poprzez swoje wyliczenia datę powrotu Chrystusa i Jego królowania. Chociaż Towarzystwo Strażnica nie potrafi wskazać, iż datę tą podzielali Apostołowie i że oni też wyznaczali rok 1914, tak jak ta organizacja, to jednak trwa ona przy niej. Dziś rok 1914 wyznacza Świadkom Jehowy zarówno niewidzialną obecność Jezusa, jak i rozpoczęcie niewidzialnego Jego królowania w niebie. Jednak nie zawsze tak było, że data powrotu Chrystusa pokrywała się z rokiem rozpoczęcia królowania. Był czas, że te wydarzenia dzielił okres 3,5 roku, ale i była też nauka, iż między rozpoczęciem paruzji a królowaniem było aż 40 lat różnicy! Nie wszyscy o tym dziś wiedzą lub pamiętają, dlatego postanowiliśmy to uporządkować i przypomnieć.

         W artykule tym zamieścimy następujące rozdziały:

         Rok 1874 i 1878 w latach 1879-1922;

         Rok 1874 i 1914 w latach 1922-1933/1934;

         Rok 1914 w latach 1934-2010.

 

Rok 1874 i 1878 w latach 1879-1922

 

         Towarzystwo Strażnica i prezesi tej organizacji C. T. Russell (zm. 1916) oraz J. F. Rutherford (zm. 1942) nauczali w latach 1879-1922, że Chrystus powrócił w roku 1874, a w 3,5 roku później zaczął królować. Oto wspomnienie o tej nauce:

 

„Stąd też wysnuli jeszcze jeden wniosek - skoro chrzest i namaszczenie Jezusa jesienią 29 roku n.e. odpowiadają początkowi jego niewidzialnej obecności w roku 1874, to jego wjazd do Jeruzalem w charakterze Króla wiosną 33 roku n.e. wskazywałby, iż objął władzę jako Król w niebie na wiosnę roku 1878. Badacze spodziewali się otrzymać wówczas nagrodę niebiańską” („Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 632).

 

Poniżej przedstawiamy charakterystyczne teksty o tej wykładni z dawnych lat:

 

         „Równoległość tego jak to już widzieliśmy wskazuje na rok 1874 jako na czas wtórej obecności naszego Pana, jako Oblubieńca i Żniwiarza, zaś na rok 1878 jako czas, w którym Pan objął urząd Króla królów i Pana panów - ale teraz jako duchowy Król, obecny we wszystkiej Swej władzy i potędze, chociaż niewidzialny dla ludzi” („Przyjdź Królestwo Twoje” 1919 [ang. 1891] s. 160);

 

         „Wiara nasza, że Królestwo zaczęło się czyli weszło we władzę w kwietniu 1878 roku opiera się na tej samej podstawie co i nasza wiara w to, że Pan nasz zaczął być obecnym na ziemi w październiku 1874 roku i że w tym samym czasie rozpoczęło się żniwo” (jw. s. 258).

 

         Oto zaś teksty kluczowe z ostatniego, to znaczy 1922 roku, gdy jeszcze uczono o królowaniu od 1878:

 

         „Czas ten nadszedł 1845 lat po wjeździe Pana naszego do Jerozolimy i ofiarowaniu się jego Żydom jako Króla, Roku Pańskiego 33-go. Dlatego to proces ustanawiania Królestwa zaczął się w roku 1878-ym. Wtenczas Pan nasz obudził świętych śpiących w grobie i przyłączył ich do siebie...” (Strażnica 15.07 1922 s. 223 [ang. 01.06 1922]);

 

         „w ciągu obecności Pańskiej - a mianowicie od roku 1878-go, gdy objął swoją wielką władzę jako król (...) albowiem ‘błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają (od roku 1878-go) ... odpoczywają od prac swoich’. (...) Nie zasną oni, ale przemienieni będą w oka mgnieniu z ludzkiego w chwalebne ciało duchowe” (Strażnica 15.08 1922 s. 255 [ang. 01.07 1922]).

 

         Nie myślmy jednak, że sama data, tj. rok 1878, została odrzucona w 1922 roku. Wtedy zaprzestano ją tylko identyfikować z królowaniem Jezusa. Nadal, aż do 1927 roku, wyznaczała ona początek zmartwychwstania klasy niebiańskiej i aż do 1932 roku początek łaski dla Żydów. Przypomnijmy te fakty:

 

         „Jest wyrozumieniem poświęconych, że święci Pańscy którzy pomarli, z martwych powstali w roku 1878. Uwielbieni zostali wspólnie z ich Panem, i odtąd świecą się w chwale” (Strażnica 01.04 1925 s. 101 [ang. 01.02 1925]);

 

         „Na przykład w roku 1927 Strażnica podkreślała, że wierni członkowie ciała Chrystusowego pogrążeni w śmierci nie zostali wskrzeszeni w roku 1878 [jak kiedyś sądzono]...”. („Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975” s. 66); por. „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 632;

 

         „Musimy jednak pamiętać, że R. P. 1878 był dopiero zwrotnym punktem powrotu łaski Pańskiej dla cielesnego Izraela” („Nadszedł Czas” 1919 [ang. 1889] s. 245);

 

         „Ściśle we właściwym czasie, mianowicie w roku 1878, wystąpił pierwszy objaw łaski dla Żydów” („Życie” 1929 s. 147);

 

         „W owym czasie błędnie odnosiliśmy proroctwa z Pism Hebrajskich do Izraela cielesnego. Jednakże w roku 1932 Jehowa pozwolił nam zrozumieć, że dotyczą one Izraela duchowego” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 18 s. 25-26; por. Strażnica Nr 10, 1995 s. 19-20).

 

Oczywiście z rokiem 1878 łączono kiedyś i inne wydarzenia (przybycie Jezusa do świątyni; rozpoczęcie żniwa; upadek Babilonu), ale porzucono te interpretacje już na początku lat 20-tych XX wieku, dlatego je tu pomijamy. Dla nas jednak najważniejsze jest to, że między paruzją Jezusa a Jego królowaniem było w nauce Towarzystwa Strażnica 3,5 roku różnicy. Jest to na tyle istotne, że w kolejnym omawianym okresie wzrośnie ta liczba do 40 lat!

         Dodajmy tu, że w roku 1877 C. T. Russell opublikował wspólnie z Nelsonem Barbourem książkę pt. Three Worlds, and the Harvest of This World (Trzy światy i żniwo tego świata), ale w niej próżno szukać informacji o królowaniu Chrystusa od roku 1878. W dziele tym wspominano tylko obecność Jezusa od roku 1874 i kolejne daty związane z innymi wydarzeniami.

 

Rok 1874 i 1914 w latach 1922-1933/1934

 

         Pomimo, że do czerwca 1922 roku Towarzystwo Strażnica pisało o królowaniu Jezusa od 1878 roku (patrz powyżej), to w miesiąc wcześniej wprowadziło naukę, że On panuje od 1914, co opisano w publikacji angielskiej z 1 maja 1922 roku w artykule pt. „Czasy Pogan” (Strażnica 15.06 1922 s. 186 [ang. 01.05 1922]).

         Oczywiście w tym samym czasie uczono o paruzji Jezusa zapoczątkowanej w 1874 roku. Widzimy więc, że o ile w poprzednim okresie było 3,5 roku różnicy między powrotem Chrystusa a królowaniem, to teraz czas ten rozciągnął się aż do 40 lat! Oto charakterystyczne teksty z tego czasu:

 

         „Z końcem (żydowskiego) roku 1914, Ten, który ma prawo, wziął wielką moc i zaczął swoje królowanie; narody rozgniewały się i zaczął się dzień gniewu Bożego...” (Strażnica 15.06 1922 s. 186 [ang. 01.05 1922]);

 

         „Kiedyś, niebardzo daleko jest ten dzień, duchowieństwo pozna fakt, że drugie przyjście jest faktem dokonanym od roku 1874-go” (Strażnica 01.08 1922 s. 229 [ang. 15.06 1922]);

 

         „Czasy pogan pod nadzorem boga świata tego skończyły się 1-go sierpnia 1914-go roku. Przed tą datą byłoby niewłaściwem dla Pana, Króla chwały, aby objął swoją wielką władzę i królował (Ezechjel 21:27). Ponieważ był obecnym od roku 1874-go, przeto wynika z faktów, jak je obecnie znamy, że okres pomiędzy rokiem 1874-ym a 1914-ym jest dniem przygotowania. To bynajmniej nie sprzeciwia się myśli, że ‘czas końca’ jest od roku 1799-go a 1874-ym nie mógł być dniem przygotowawczym, lecz dniem wzrastającej światłości. Nie byłoby rozsądnem mniemać, że Król zaczął robić przygotowania nim jeszcze był obecny” (Strażnica 01.12 1922 s. 365 [ang. 01.11 1922]);

 

         „Jezus powiedział, że wróci, aby wziąć ze sobą Oblubienicę (Jan 14:3). W roku 1874-ym powrócił. W roku 1914 objął wielką władzę i zaczął królowanie” (Strażnica 15.03 1923 s. 87 [ang. 01.02 1923]);

 

         „Nie ma na ziemi, poza publikacjami Watch Tower Bible and Tract Society, takich, które rozgłaszają niewidzialną obecność Króla od 1874 i jego panowanie które rozpoczęło się od 1914” (ang. Strażnica 15.01 1928 s. 30);

 

         „Pismo Św. dowodzi, że wtóra obecność Pana Jezusa Chrystusa rozpoczęła się w roku 1874 po Chr. Odnośne dowody zawarte są w broszurze ‘Powrót naszego Pana’.” („Proroctwo” 1929 s. 72);

 

         „Jezus Chrystus otrzymał swoje królestwo i rozpoczął swoje panowanie w roku 1914” (jw. s. 100);

 

         „Pismo Św. dowodzi, że wtóra obecność Pana Jezusa Chrystusa rozpoczęła się w przybliżeniu około 1878 roku Pańskiego” (Strażnica 15.12 1931 s. 383 [ang. 15.09 1931 s. 283]);

 

         „Według danej obietnicy z przyjściem Chrystusa rzetelnym poszukiwaczom prawdy poczęło przyświecać na Słowo Boże większe światło (Przypowieści Salomonowe 4:18; 1 List do Koryntian 10:11). Wtóra i niewidzialna obecność Chrystusa datuje się od roku tysiąc osiemset siedmdziesiątego czwartego. Od tego czasu i dalej wiele prawd, długo zakrytych przez nieprzyjaciela, onego szatana, zaczęło być przywracane rzetelnemu chrześcijaninowi” (Strażnica 01.05 1934 s. 141 [ang. 01.06 1933]).

 

         Powyższy tekst był już ostatnim, w którym Towarzystwo Strażnica pisało o paruzji rozpoczętej w 1874 roku. W języku angielskim ukazał się on w roku 1933, a po polsku w roku następnym.

         Tu trzeba zaznaczyć, że od 1928 roku zaczęły się też pojawiać w publikacjach Świadków Jehowy fragmenty mówiące o paruzji Jezusa od 1914 roku, a nie od 1874. Oto przykładowe teksty:

 

         „Z przyjściem Chrystusa Jezusa w roku 1914, Szatan i jego demoniczne chóry zostały strącone z nieba na ziemię” („Złoty Wiek” 15.10 1928 s. 310);

 

         „Inne orzeczenia Pisma Św., na które wskazałem przy innej sposobności pokazują, że wtóre przyjście Pana rozpoczęło się w roku 1914, gdy objął swoją moc jako Król…” („Życie i zdrowie” 1932 s. 15).

 

         Ciekawe jest też to, że chociaż od 1922 roku uczono, że Chrystus króluje od 1914 roku, to jednak dopiero w 1925 roku ogłoszono, że w niebie narodziło się królestwo. Czyżby Jezus królował, chociaż nie było wiadomo, że już istnieje królestwo? Oto opis tej nowinki:

 

         „W roku 1925 poznali ci wierni, że Królestwo się rozpoczęło, że szatan został strącony z nieba i że teraz musi ograniczyć swoją działalność do ziemi” („Światło” 1930 t. II, s. 326);

 

         „Prawdziwym kamieniem milowym było więc opublikowanie w Strażnicy z 1 marca 1925 roku artykułu (...) Przedłożono tam dowody na to, że w roku 1914 narodziło się, czyli zostało powołane do istnienia Królestwo mesjańskie, że Chrystus zasiadł wtedy na swym niebiańskim tronie” („Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 138-139).

 

         Interesujące jest też to, że pomimo, iż w 1922 roku zmieniono datę królowania Jezusa (z roku 1878 na rok 1914), to jednak np. w 1925 roku nadal drukowano starsze publikacje, które uczyły według poprzedniej wykładni. Oto przykład:

 

         „Powrót naszego Pana jest tu opisany jako już dokonany fakt, święci już wzbudzeni, a pełna liczba powołana. Wszystko to spełniło się w roku 1878. (Obj. 11:17) W tym czasie Pan nasz objął Sam Swoją wielką władzę i zaczął Swoje królowanie” („Dokonana Tajemnica” 1925 [ang. 1917, 1927] s. 259);

 

„Tysiąclecie (Obj. 20:3, 4, 7) rozpoczęło się od roku 1874, wraz z powrotem naszego Pana. Było to około tego czasu, gdy Pastor Russell przyszedł do Chrześcijan z lepszem wyrozumieniem Biblii, ‘z widzeniem Bożem’” (jw. s. 430).

 

         Mało tego, publikacje które uczyły o królowaniu Jezusa od 1878 rozprowadzano i reklamowano w Towarzystwie Strażnica aż do 1930 roku (patrz „Wyzwolenie” 1929 s. 351; Strażnica 01.11 1929 s. 322; Strażnica 01.04 1930 s. 111; „Złoty Wiek” 15.07 1930 s. 224)! Ciekawe jak głosiciele tej organizacji w tamtych latach godzili w myślach te dwie różne wykładnie?

 

         Widzimy z powyższego, że w omawianym okresie różnica między czasem paruzji a królowania Chrystusa wynosiła aż 40 lat, choć od roku 1928 starano się niwelować ten długi okres. Ostatecznie dokonano tego jednak później, co zobaczymy w kolejnym rozdziale.

 

Rok 1914 w latach 1934-2010

 

         W roku 1934 Towarzystwo Strażnica już definitywnie połączyło paruzję oraz królowanie Jezusa i wyznaczyło tym wydarzeniom rok 1914 na inaugurację tych ‘faktów’. Zakwestionowano tym samym dawny 3,5 letni okres różnicy między powrotem a królowaniem (1874-1878) oraz ten ostatni 40 letni period (1874-1914). Oto charakterystyczne teksty z tych początkowych lat:

 

         „W odpowiedzi na zapytanie, co będzie dowodem jego powrotu i ustanowienia Królestwa, Jezus powiedział, że wojna światowa będzie oznaką początku jego działalności w stosunku do świata. Wojna światowa wybuchła w roku 1914, będąc wypełnieniem wyrzeczonego przez Jezusa proroctwa” („Sprawiedliwy władca” 1934 s. 14);

 

         „Jezus wypowiedział te słowa jako częściową odpowiedź na zadane mu pytanie o jego powrocie, końcu świata i jego Królestwie. Ten okres czasu rozpoczął się w roku 1914” (jw. s. 38);

 

         „W roku 1914 Pan Jezus przyszedł i rozpoczął panować wpośród nieprzyjaciół…” (Strażnica 15.12 1935 s. 374 [ang. 15.10 1935]).

 

         Tak Świadkowie Jehowy nauczali przez całe lata i wierzą aż do dziś:

 

         „Obecność Króla czyli parousia rozpoczęła się w roku 1914…” („Prawda was wyswobodzi” 1946 [ang. 1943] s. 304);

 

         „Jego przyjście do Królestwa w roku 1914 znamionuje początek jego wtórej obecności czyli par.ou.si’a” („To znaczy życie wieczne” 1958 [ang. 1950] cz. II, rozdz. XXI, par. 9);

 

         „Wybuch pierwszej w historii wojny w roku 1914, i to przy końcu »siedmiu czasów« (…) ma tylko jedną interpretację, interpretację biblijną. Znamionuje to ustanowienie obiecanego królestwa Jehowy, obecność Syna Bożego Jezusa Chrystusa na tronie jako władcy nad ziemią i początek »czasu końca« tego świeckiego systemu rzeczy. (…) Chrystus, intronizowany Król Jehowy, musiał zacząć panować w pośrodku swych nieprzyjaciół w niebie i na ziemi. Uczynił to w roku 1914” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 [ang. 1953] s. 259-260); por. „Od raju utraconego do raju odzyskanego” 1960 [ang. 1958] s. 213; „Upewniajcie się o wszystkich rzeczach” 1957 [ang. 1953] cz. II, s. 166-167;

 

         „Dzisiaj, po ustanowieniu niebiańskiego Królestwa Bożego w roku 1914, druga obecność Jezusa Chrystusa jest rzeczywistością!” (Strażnica Nr 21, 1970 s. 15);

 

         „Obecnie niektórzy chrześcijanie najwyraźniej utracili poczucie, iż żyjemy u schyłku ‘czasu końca’, gdyż koncentrują się na sprawach osobistych (...) Słusznie więc współwyznawcy mogą się modlić, by tacy bracia na nowo rozbudzili w sobie lub utwierdzili wiarę w biblijne dowody, że obecność Chrystusa zaczęła się w roku 1914...” (Strażnica Nr 2, 1999 s. 11);

 

         „od roku 1914 z upoważnienia Bożego Chrystus króluje nad całą ziemią” („Prowadzenie rozmów na podstawie Pism” 2001 s. 341);

 

         „Trwająca już obecność Chrystusa rozpoczęła się w roku 1914, gdy zasiadł on na niebiańskim tronie” (Strażnica 15.02 2008 s. 21).

 

         Widzimy z powyższego, że Towarzystwo Strażnica nie dość iż zmieniało daty powrotu Jezusa i Jego królowania, to na dodatek skracało lub wydłużało czas między tymi niewidzialnymi i niesprawdzalnymi wydarzeniami. Dziś jednak mało którego Świadka Jehowy to interesuje, jak i to, że Apostołowie nie mieli nic wspólnego z tymi datami, bo nigdy żadnej z nich nie wyznaczyli, ani nawet nie podali metody ich wyliczania.

Zgłoś artykuł

Uwaga, w większości przypadków my nie udzielamy odpowiedzi na niniejsze wiadomości a w niektórych przypadkach nie czytamy ich w całości

Komentarze są zablokowane