Czy pal jest chrześcijański?

Czy pal jest chrześcijański?

         W tym krótkim artykule nie będziemy polemizować z Towarzystwem Strażnica, czy Jezus umarł na palu, czy na krzyżu. Wystarczy tylko wspomnieć, że czasopismo Strażnica, jak i książki Świadków Jehowy, w latach 1879-1936 uczyły o krzyżu (przez 57 lat!), a teraz od przeszło 70 lat nauczają o palu.

         Ponieważ jednak Towarzystwo Strażnica twierdzi, że krzyż nie ma korzeni chrześcijańskich, ale pogańskie, więc postaramy się prześledzić jakie jest pochodzenie pala.

         Zrobimy to w większości na podstawie publikacji Świadków Jehowy.

         Nie będziemy tu też zbijać ‘argumentów’ o rzekomo pogańskim pochodzeniu krzyża w chrześcijaństwie. Po prostu tak samo jak Towarzystwo Strażnica traktuje krzyż, my potraktujemy tu pal.

         Poniżej podajemy teksty o palu z Biblii Świadków Jehowy, ich słownika biblijnego i innych publikacji. Każdy sam wyciągnie sobie wnioski z tego, jakie jest pochodzenie pala. Jak zobaczymy, występuje on w Piśmie Świętym jako znak pogański, a krzyża, jako pogańskiego znaku, Stary Testament nie wymienia!

Biblia Towarzystwa Strażnica

         Teksty o pogańskich palach z „Pisma Świętego w przekładzie Nowego Świata” (1997), wydanego przez Towarzystwo Strażnica:

         „Ale ich ołtarze macie zburzyć, a ich święte słupy macie potrzaskać oraz ich święte pale macie pościnać” Wj 34:13;

         „Lecz oto, co macie im uczynić: Ich ołtarze macie zburzyć i ich święte słupy macie potrzaskać, i ich święte pale macie pościnać, a ich ryte wizerunki macie spalić ogniem” Pwt 7:5;

         „I zburzycie ich ołtarze, i porozbijacie ich święte słupy, a ich święte pale macie spalić ogniem i pościnać ryte wizerunki ich bogów, i wytępicie ich imiona z tego miejsca” Pwt 12:3.

         Teksty o odstępczym kulcie pala u Izraelitów:

         „Oni też budowali sobie wyżyny i święte słupy, i święte pale na każdym wysokim wzgórzu i pod każdym bujnym drzewem” 1Krl 14:23;

         „i stawiali sobie święte słupy i święte pale na każdym wysokim wzgórzu i pod każdym bujnym drzewem” 2Krl 17:10.

         Patrz też 2Krn 33:3, 33:19, Jr 17:2.

         Teksty o tym, co nakazał zrobić z palami król Judy Jozjasz, król Asa oraz inni królowie:

         „I potrzaskał święte słupy, i pościnał święte pale, a ich miejsce zapełnił kośćmi ludzkimi” 2Krl 23:14;

         „Usunął zatem cudzoziemskie ołtarze oraz wyżyny i porozbijał święte słupy i pościnał święte pale” 2Krn 14:3.

         Patrz też 2Krn 17:6, 19:3, 31:1, 34:4 i 7.

         Teksty zawierające proroctwa dotyczące pala:

         „I nie będzie spoglądał na ołtarze dzieło swych rąk, i nie będzie się wpatrywał w to, co uczyniły jego palce, ani w święte pale, ani kadzielnice” Iz 17:8;

         „I wykorzenię spośród ciebie twoje święte pale, i unicestwię twoje miasta” Mi 5:14.

         Patrz też Iz 27:9.

         Zbiór pozostałych tekstów ze Starego Testamentu, które mówią o palu lub palach:

         Pwt 16:21, Sdz 3:7, 6:25-26, 28, 30, 1Krl 15:13, 2Krl 13:6, 17:16, 18:4, 21:3 i 7, 23:4, 23:6-7 i 15, 2Krn 15:16, 24:18, 34:3.

Słownik biblijny Towarzystwa Strażnica

         Oto teksty o pogańskich palach z biblijnego słownika pt. „Wnikliwe poznawanie Pism” (2006), wydanego przez Towarzystwo Strażnica:

         „Niektóre starożytne ludy Bliskiego Wschodu wznosiły w celach kultowych tzw. święte słupy, często nawiązujące do symboliki fallicznej” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006, t. 2, s. 764, hasło Słup);

         „święty pal będący symbolem Aszery, kananejskiej bogini płodności (i dlatego zwany niekiedy aszerą)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006, t. 2, s. 918, hasło Święty Pal);

         „Istnieje pogląd, że pale symbolizowały pierwiastek żeński, a słupy - męski. Te przedmioty bałwochwalczego kultu, będące zapewne symbolami narządów płciowych, miały ścisły związek z wyuzdanymi orgiami seksualnymi, na co wskazuje wzmianka o nierządnicach świątynnych z czasów Rechoboama (1Kl 14:22-24; 2Kl 17:10)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006, t. 2, s. 918, hasło Święty Pal);

         „Hebrajskie słowo tłumaczone na ‘święty słup’ oznacza coś ustawionego, wzniesionego. Najwyraźniej był to falliczny symbol Baala, a niekiedy również innych fałszywych bogów (...) Sposób, w jaki nakazano je niszczyć, sugeruje, że były wykonane z kamienia. Jednakże w 2 Królów 10:26 jest mowa o paleniu świętych słupów, co by znaczyło, że niektóre zrobiono z drewna” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006, t. 2, s. 919, hasło Święty Słup);

Inne publikacje Towarzystwa Strażnica

         Oto przykładowe teksty o pogańskich palach z kilku publikacji wydanych przez Towarzystwo Strażnica:

         „Dlatego Bóg poleca Gedeonowi zburzyć ołtarz Baala należący do jego ojca i ściąć postawiony tam święty pal” (Strażnica Nr 14, 2005 s. 14);

         „I stopniowo porzucali dom Jehowy, Boga swych praojców, a zaczęli służyć świętym palom i bożkom...” (Strażnica Nr 19, 2002 s. 13);

         „Ponadto wykonał i umieścił w świątyni Jehowy rzeźbiony wizerunek świętego pala. (...) Święte pale mogły przedstawiać pierwiastek żeński, a święte słupy najwyraźniej stanowiły symbole falliczne” („Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości” 2001 t. II s. 266);

         „‘Aszery’ (‘święte słupy’, NW) były prawdopodobnie symbolami fallicznymi. Odgrywały rolę w rażąco niemoralnych orgiach (1 Królewska 14:22-24)” (Strażnica Nr 6, 1997 s. 29).

         Może dlatego, że pal ma tak ‘kiepski’, pogański rodowód, Świadkowie Jehowy jakoś otwarcie nie akcentują następujących słów z listu św. Pawła, ze swojego przekładu Biblii:

         „Co do mnie, obym się nigdy nie chlubił, chyba że palem męki naszego Pana, Jezusa Chrystusa, przez którego świat dla mnie zawisł na palu, a ja dla świata” Ga 6:14.

         Warto zapytać Świadków Jehowy, jak godzą słowa o „chlubieniu się” z pala, z innymi swymi słowami o „budzeniu odrazy”:

         „Narzędzie, na którym Jezus zawisł i skonał, z pewnością nie zasługuje na bałwochwalczą cześć, raczejpowinnobudzićodrazę” (Strażnica Nr 10, 1995 s. 20).

         Chyba też trudno dziś znaleźć Świadka Jehowy, który by „chlubił się” palem męki.