13. IMIĘ JEHOWA W BIBLII NOWEGO ŚWIATA
13. IMIĘ JEHOWA
W BIBLII NOWEGO ŚWIATA
13.1. ŚJ słyną z specyficznych nauk. Aby były one „zgodne” z Biblią wydano w Brooklynie „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata”. Dostosowuje ono słowa Boże do nauk ŚJ.
Na pytanie: „Czy to prawda, że nauki świadków Jehowy opierają się na ‘Przekładzie Nowego Świata’?”, Strażnica Nr 10, 1960 s. 16 dała taką odpowiedź:
„Fakt, iż ‘Przekład Nowego Świata’ potwierdzanaukiświadkówJehowy, nie dowodzi, że ich nauki opierają się na tym przekładzie Biblii” (por. Strażnica Nr 16, 1990 s. 16: „nowożytni odstępcy, zdradziecko pracują w charakterze agentów Szatana (...) usiłują podważyć wiarogodność NewWorldTranslationoftheHolyScriptures (Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata), jak gdyby Świadkowie Jehowy byli od niego całkowicie zależni. A przecież wcale tak nie jest”).
Wydaje się, że często jest odwrotnie. Najpierw powstaje jakaś nauka ŚJ, a później dostosowuje się Biblię ŚJ do niej. Tekst Rdz 1:2 jest tego przykładem. Gdy ŚJ uczyli, że Duch Św. jest „czynną mocą Bożą”, to tak też tłumaczyli tekst Rdz 1:2 („Czy wierzyć w Trójcę?” s. 20). Gdy zmienili naukę, ucząc, że jest On „czynną siłą Bożą” (Strażnica Nr 14, 1994 s. 24), nie zapomnieli dostosować swej Biblii do nowej nauki (patrz Rdz 1:2 w „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata”). W nowej Biblii z 2018 r. ŚJ dodali w przypisie słowa: „Lub »przemieszczał się duch Boży«”.
Biblia ta ukazała się w całości lub w części do 2011 r. w 106 językach („Rocznik Świadków Jehowy
Dla ŚJ nie jest jednak ważna Biblia, ale czasopismo Strażnica: „Naczelnym organem Świadków Jehowy, służącym szerzeniu prawd biblijnych, jest Strażnica” (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 20 s. 12).
Ponieważ dla ŚJ najważniejszą jest nauka o imieniu Jehowy nie zapomniano i do niej dostosować swej Biblii. W tym celu ŚJ odważyli się wstawić w NT w 237 miejscach imię Jehowa za występujące tam określenie „Pan” lub „Bóg”. Często są to miejsca, które nasz Kościół odnosi do Chrystusa (np. Rz 10:13). Co napisali ŚJ o tym czynie? Ich broszura pt. „Imię Boże...” (s. 26) podaje: „Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go niemawistniejącychdziśmanuskryptach? Owszem, matakieprawo”. Jest to jakby polemika ze słowami Ap 22:18: „jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze”. ŚJ „poprawili” też ST. Nie wiadomo przez kogo upoważnieni dodali do ogólnie znanych 6828 miejsc występowania imienia Jahwe, dodatkowo 141 ale w formie Jehowa („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” s. 1642). ŚJ tak to skomentowali: „Nie lepiej było z Pismami Hebrajskimi. Odstępczy Żydzi nie czytali już na głos imienia Bożego, więc kopiści zamienili imię Boże na Adonaj w przeszło 130 miejscach” (Strażnica 01.07 2010 s. 7). Ciekawe czemu ci „odstępczy Żydzi” nie zmienili w pozostałych 6828 miejscach, a tylko w tych ponad 130.
Zmieniono też w całości Biblii imię Jahwe na Jehowa. W ten sposób wyrugowano formę „Pan Bóg” twierdząc, że to określenie obce jest Biblii. ŚJ podali, że liczba 141, to miejsca (np. Ps 44, Dn 9:3, 7, 9, 15), gdzie rzekomo żydowscy soferim usunęli imię Boga, a oni je „przywracają” (jw. s. 1642-1643). Ciekawe, że ŚJ nie podają skąd wiedzą, że Żydzi usunęli w tych miejscach imię Jahwe. Pomysły ŚJ nie znajdują potwierdzenia w ani jednym skrawku papirusa (dot. miejsc zmienionych), a przecież są fragmenty ST z II w. przed Chr., a NT z lat 125-200 po Chr. ŚJ zresztą o NT piszą: „W zachowanych do dziś manuskryptach greckich, jak również w licznych przekładach starożytnych (...) rzuca się w oczy brak imienia Bożego” („Chrześcijańskie Pisma Greckie...” s. 408), „Ale poza tym w żadnym ze znanych nam dzisiaj starożytnych greckich manuskryptów ksiąg od Mateusza do Objawienia nie ma pełnego imienia Bożego” („Imię Boże...” s. 23). Na przykład papirus P66 z II w. zawiera prawie całą Ewangelię Jana, a równie stary papirus P46 prawie całe Listy do Rzymian, Koryntian, Galatów, Efezjan, Kolosan i Hebrajczyków, w których nie ma imienia Jahwe (patrz Novum Testamentum Graece). Jednak ŚJ, między innymi w tych pismach, wstawili imię Jehowa (patrz „Chrześcijańskie Pisma Greckie...” s. 413). Aby usprawiedliwić swój czyn piszą oni: „To prawda, że żaden z zachowanych greckich manuskryptów ‘Nowego Testamentu’ nie zawiera imienia własnego Boga. Jednakże w New World Translation umieszczono je nie pod wpływem jakiejś zachcianki, lecz z uzasadnionych powodów. Inni tłumacze postąpili podobnie” (Strażnica Nr 5, 1991 s. 28). Więc to, że inni postąpili błędnie i nieuczciwie stanowi dla ŚJ parawan dla ich poczynań. „Poprawione” przez Towarzystwo Strażnica wersety nie mają też potwierdzenia w pismach starochrześcijańskich, nawet tych z lat 90-150 po Chr. (Klemens Rzymski, Ignacy, Polikarp). Nigdzie w nich nie ma imienia Jehowy, gdy cytowane są fragmenty Biblii zmienione przez ŚJ, a przecież sami o nich piszą: „‘Ojcami apostolskimi’ zaczęto nazywać pisarzy religijnych, którzy mogli znać jednego z apostołów Jezusa albo pobierać nauki od ich uczniów” (Strażnica 01.07 2009 s. 28).
Nie wiadomo też czemu ŚJ mówią o „przywracaniu” imienia Jehowa (patrz powyżej), tym bardziej, że piszą, że forma Jehowa pojawiła się dopiero w 1278 r. („Imię Boże...” s. 17; por. s. 7).
Ciekawe, że ŚJ w swym grecko-angielskim przekładzie międzywierszowym NT (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985), słowo greckie Kyrios przetłumaczyli na ang. Lord (Pan), a jednak w tekście Przekładu Nowego Świata, zamieszczonym obok, użyli, wbrew tekstowi greckiemu, imię Jehowa.
Zmiana określenia „Pan” na „Jehowa” posłużyła ŚJ do pomniejszenia godności osoby Chrystusa, a wychwalania imienia wstawionego.
„Zneutralizowano” też wiele wersetów podkreślających Bóstwo Jezusa: J 1:1, 18, Rz 9:5, Tt 2:13, 1J 5:20, 2P 1:1, Hbr 1:8n. Prześledźmy kilka przykładów, aby zauważyć intencje ŚJ. Dz 7:59n. przedstawiają zawołania Szczepana: „Panie Jezu przyjmij ducha mego!” i „Panie nie poczytaj im tego grzechu!”. ŚJ w tym drugim wersecie nie uwierzyli autorowi i uważają, że Szczepan wzywał imienia Jehowy. W Rz 10:13, fragment mówiący o zbawieniu w imieniu Pańskim, został w „Chrześcijańskich Pismach Greckich...” zmieniony na korzyść Jehowy. Niestety ŚJ nie uwzględnili kontekstu i nie zauważyli, że od wiersza 9 mowa jest o Jezusie. 1Kor 2:16 mówi o poznaniu zamysłu Pańskiego - Chrystusowego. ŚJ mówią o zamyśle Jehowy. Łk 1:16n. mówi o Janie Chrzcicielu, który nawrócił wielu do „Pana, Boga ich; on sam pójdzie przed Nim”. ŚJ głoszą, że Jan szedł przed Jehową Bogiem, choć NT wskazuje, że przed Chrystusem (Mt 3:11, Mk 1:7, Łk 1:76). Przykłady można by mnożyć.
Nie pozostawiono też w spokoju aniołów i gdzie pada w NT określenie „anioł Pański”, ŚJ zmienili na „anioł Jehowy” (np. Dz 5:19, 12:11), a przecież aniołowie przynależą też do Jezusa, który jest Panem (Ap 22:16, Mt 13:41, 16:27, 24:31; por. J 17:10).
ŚJ pokusili się też o zmianę słów Jezusa i włożono w Jego usta imię „Jehowa” (np. Mt 23:39, Mk 12:29n.). Podobnie postąpiono z Maryją (Łk 1:46), Elżbietą (Łk 1:24n.), Zachariaszem (Łk 1:67-68, 76), sąsiadami i krewnymi (Łk 1:58), pasterzami (Łk 2:15) i Janem Chrzcicielem (J 1:23).
W jednym przypadku ŚJ zachowali się całkiem dziwnie. Podają oni, że w Łk 10:27 uczony w Piśmie użył imienia Jehowa. Zawsze ŚJ uczyli, że to Jezus objawiał imię Jehowa, a nie uczeni żydowscy. Pisali o tym w broszurze pt. „Imię Boże...” (s. 15). Widać więc niekonsekwencję i zmienność poglądów ŚJ.
Oto inna niekonsekwencja ŚJ. Choć twierdzą, że wstawili imię Jehowa w NT (za imię Pan lub Bóg), tam gdzie cytowany jest w nim ST (a w nim jest imię Jahwe), to jednak nie dokonali tego we wszystkich przypadkach (np. 1P 2:3, 3:15). Zauważyli bowiem, że Apostołowie odnoszą często teksty ST do Jezusa, a to oznacza dla nas równość majestatu osób Bożych. ŚJ nie chcieli więc przydzielić Chrystusowi imienia Jehowa aby i dla nich nie okazał się On równy Bogu (patrz rozdz. Imię Chrystusa pkt 10.2.).
„Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” (s. 1643) podaje też inny „argument” ŚJ dotyczący wstawienia imienia Jehowa do NT: „Przywrócenie go w każdym z tych 237 miejsc znajduje potwierdzenie w przekładach hebrajskich”. Co to są te hebrajskie przekłady? Okazuje się, że są to dokonane w wiekach od XIV do XX tłumaczenia NT z języka greckiego na hebrajski („Imię Boże...” s. 26-27; „Całe Pismo jest natchnione...” s. 319, 309). Więc ŚJ nie na podstawie rękopisów biblijnych, lecz na podstawie często współczesnych tłumaczeń wstawili do swej Biblii imię Jehowa, ucząc przy tym, że było ono jakoby w oryginalnych pismach Apostołów.
Mało tego, jak ŚJ podają w swej ang. Biblii z przypisami (New World Translation of the Holy Scriptures - With References s. 1566), przekłady te w jeszcze innych 72 miejscach wstawiają imię Jehowa, czego już ŚJ nie dokonali. Jakim więc „potwierdzeniem” są te przekłady dla Biblii ŚJ, skoro oni sami nie zgadzają się z nimi w pełni?
Ciekawe, że tylko około 80 miejsc w NT, z 237, w których ŚJ wstawiają imię Jehowa, to cytaty ze ST. Pozostałe miejsca to oryginalne słowa pisarzy NT. Choć w żadnym przypadku nie wolno było ŚJ wstawiać imienia Jehowa, to tym bardziej nie powinno mieć to miejsca w tekstach, które nie są cytatami ze ST.
Interesujące jest to, że istnieją przynajmniej dwa wersety w ST zawierające imię Jahwe (Iz 29:10, Wj 24:8) cytowane później w NT (Rz 11:8, Hbr 9:20), w których ŚJ nie wstawili imienia Jehowa. Postąpili więc w tych wypadkach tak, jak wszyscy poważni wydawcy tekstu Biblii, którzy tak, jak Apostołowie, nie zamieścili nigdzie w NT imienia Jahwe. Jeśli w tych miejscach ŚJ umieli być zgodni z Apostołem Pawłem, to czemu w pozostałych 237 miejscach wstawiają imię Jehowa?
Kiedyś też Strażnica Nr 2, 1951 (art. Przekład Nowego Świata Chrześcijańskich Pism Greckich) o imieniu Jehowa uczyła: „W słusznym czasie, gdy Bóg objawi właściwą wymowę swego świętego imienia, chętnie dokonamy ścisłej korekty” (s. 11). Dziś ŚJ nie podtrzymują swej obietnicy, choć często przyznają, że większość znawców języka hebrajskiego opowiada się za imieniem Jahwe, a nie Jehowa. Oni wolą jednak trzymać się swojej „tradycji”: „Słowo »Jehowa« jest formą imienia Bożego tradycyjnie utrwaloną w języku polskim” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 7 s. 22); „Ja jestem Jahwe [trad. wymowa: Jehowa], twój Bóg (...) – Księga Wyjścia 20:2-17, BT” („Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe” 1967 s. 183).
Opinie biblistów o Biblii Nowego Świata patrz: „Największe oszustwa i proroctwa Świadków Jehowy” (C. Podolski, rozdz. List uczonego i Biblia Świadków Jehowy kontra uczeni) i „Błędy doktryny Świadków Jehowy. Analiza krytyczna Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata” R. H. Countess, s. 14-15.
Więcej na temat imienia Bożego patrz artykuły:
Ojcowie Apostolscy a imię Boże;
„Objawiłem imię Twoje ludziom” (www.piotrandryszczak.pl).
Aneks
ŚJ w swych publikacjach cytowali i powoływali się w przeszłości na NT spirytysty J. Grebera (np. Strażnice: Rok XCVIII [1977] Nr 21 s. 24; Rok C [1979] Nr 4 s. 24; broszura pt. „’Słowo’ - kogo miał na myśli apostoł Jan?” s. 5). Specjaliści od tłumaczeń Biblii zauważyli, że „Chrześcijańskie Pisma Greckie...” oddają teksty biblijne czasem identycznie jak przekład Grebera (np. J 1:1, Hbr 1:8, Mt 27:52n.). Wielu z nich sądzi, że przekład ten z 1937 r. był wzorem dla opublikowanego w 1950 r. NT ŚJ („Prekursorzy Nowej Ery - Mały Słownik” C. V. Manzanares, hasła: ‘Greber Johannes’, ‘Nowy Świat, Wersja’ i ‘Świadkowie Jehowy’). Ciekawe, że ŚJ nie niepokoi to, że ich Biblia powyższe wersety oddaje podobnie jak Biblia Grebera, a przecież Strażnica Nr 8, 1961 s. 3 podaje: „Rzecz całkiem oczywista, że w dokonaniu takiego przekładu pomagali byłemu księdzu Greberowi ‘duchowie’, w których wierzy”.
ŚJ dopiero w 1983 r. (patrz Strażnica Rok CIV [1983] Nr 22 s. 24) wycofali się z powoływania się na Grebera i jego przekład, choć wcześniej ich angielski słownik biblijny pt. Aid to Bible Understanding (1971 s. 1134, 1669) oraz niemiecka i angielska wersja „Upewniajcie się...” (Vergewissert euch aller Dinge; haltet an dem fest, was vortrefflich ist 1974 s. 119; Make Sure of All Things; Hold Fast to What Is Fine 1965 s. 489) odwoływały się do jego przekładu. Dziwne to, bo już w 1937 r. wstęp jego przekładu NT, a niedopieroz1980 r., jak podaje Strażnica Rok CIV [1983] Nr 22 s. 24 (treść poniżej), zawierał informację o tym, że autor podczas jego tłumaczenia wspomagał się spirytyzmem.
Strażnica Nr 8, 1961 s. 3 (ang. 15 II 1956 s. 110-111; por. ang. 1 X 1955 s. 603; 15 IX 1962 s. 554) też pisała o spirytyście Greberze i jego przekładzie oraz cytowała fragmenty jego wstępu do NT z 1937 r. (treść poniżej). Czyżby to chciano później ukryć? Wspomniana Strażnica Nr 8, 1961, kilka stron dalej (s. 15-16), dla potwierdzenia swej wersji Mt 27:52n., cytowała przekład Grebera, ale nie podała jego nazwiska, lecz tajemniczo brzmiące słowa: „Pewien nowoczesny przekład niemiecki...”. Cóż za dwulicowość. Najpierw w jednym artykule krytykuje się spirytystę, a później w drugim, w tej samej Strażnicy, potwierdza się swą Biblię jego przekładem (por. Strażnice: Rok XCVIII [1977] Nr 21 s. 24 i Rok C [1979] Nr 4 s. 24, które zamieszczają dwa inne, różne tłumaczenia Mt 27:52n. z przekładu Grebera). Najważniejsze jest jednak to, że już w 1955 r. ŚJ wydali angielską broszurę pt. „Co Pismo Święte mówi o ‘życiu pozagrobowym’?” (ed. polska 1958, s. 78-79, par. 137) w której pisali: „Greber, były duchowny katolicki, stał się spirytystą i wydał książkę (...) ‘Komunikowanie się ze światem duchów, jego prawa i cel’ (1932 ...). W przedmowie podaje on (...): ‘Najważniejszą książką spirytystyczną jest Biblia...”. To wszystko, jak widzimy, nie przeszkadzało później ŚJ przez lata potwierdzać swego przekładu Biblii wersetami z NT Grebera.
Oto tekst ze Strażnicy Nr 8, 1961 s. 3, który również ukazuje to, że ŚJ wiedzieli o spirytyzmie Grebera i jego NT, który później cytowali na potwierdzenie swego przekładu:
„Niejaki Johannes Greber pisze we wstępie do swego przekładu Nowego Testamentu, wydanego w roku 1937: ‘Byłem księdzem katolickim i do czterdziestego ósmego roku życia w ogóle nie wierzyłem w możliwość kontaktu ze światem duchów Bożych. Potem jednak nastał dzień, kiedy niechcący zrobiłem pierwszy krok w kierunku takich kontaktów. Przeżyłem rzeczy, które aż do największych głębi wstrząsnęły moim jestestwem. (...) Przeżycia swe opisałem w książce, która ukazała się w języku niemieckim i angielskim, a nosi tytuł: »Komunikowanie się ze światem duchów, jego prawa i cele«.‘ (...) W przedmowie do ostatnio wspomnianej książki były ksiądz Greber powiada: ‘Biblia jest najwybitniejszą książką spirytystyczną.’ Kierując się takim wrażeniem Greber stara się swemu przekładowi Nowego Testamentu nadać nutę jak najbardziej spirytystyczną. (...) Rzecz całkiem oczywista, że w dokonaniu takiego przekładu pomagali byłemu księdzu ‘duchowie’, w których wierzy”.
Oto zaś tekst ze Strażnicy Rok CIV [1983] Nr 22 s. 24, która odwołała powoływanie się na Grebera i podała nieprawdę, że on dopiero w 1980 r. objawił swe spirytystyczne zainteresowania:
„Wersję tę przytaczano od czasu do czasu na poparcie sposobu, w jaki ‘New World Translation’ (Przekład Nowego Świata) oraz inne miarodajne tłumaczenia Biblii oddają tekst Ewangelii według Mateusza 27:52,53 oraz według Jana 1:1. Niemniej jednak w roku 1980 ukazała się w przedmowie do ‘Nowego Testamentu’ Johannesa Grebera wzmianka o istotnym znaczeniu, z której wynika, że tłumacz ten w poszukiwaniu sposobów wyjaśnienia trudniejszych fragmentów zdał się na ‘Boski świat duchów’. Powiedziano tam: ‘Jego żona, będąca medium Boskiego świata duchów, często pośredniczyła w przekazywaniu księdzu Greberowi trafnych odpowiedzi pochodzących od posłańców Bożych’. Uznano za niestosowne, by ‘Strażnica’ korzystała z przekładu, który ma tak ścisłe powiązania ze spirytyzmem (Powt. Pr. 18:10-12). (...) dlatego nie ma potrzeby, by powoływać się w tej sprawie na tłumaczenie Grebera”.
Dziś, dla potwierdzenia swego przekładu J 1:1 („Słowo był bogiem”), ŚJ powołują się na innego spirytystę, J. S. Thompsona, lecz ukrywają to, czym się on parał („Chrześcijańskie Pisma Greckie...” s. 414). Jednak pismo American Quaterly Review (1830 t. 8, s. 227-245) opublikowało jego bujny życiorys uwieńczony działalnością spirytystyczną.
A co NT mówi o takim zachowaniu ŚJ? „Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów” 1Tm 4:1.
Dwa inne, XIX-wieczne (najstarsze z wymienionych w „Chrześcijańskich Pismach Greckich...” s. 414) przekłady Biblii, które służą ŚJ do potwierdzenia ich tłumaczenia J 1:1 („Słowo był bogiem”), to przekłady wyznań, które programowo zwalczają Bóstwo Chrystusa. The Emphatic Diaglott B. Wilsona (1864) to dzieło lidera Church of God General Conference, a The New Testament, in An Improved Version, Upon the Basic of Archbishop Newcome’s New Translation: Witch a Corrected Text to, według broszury ŚJ pt. „’Słowo’ - kogo miał na myśli apostoł Jan?” (s. 5), zmieniony przez unitarian tekst wyżej wymienionego arcybiskupa (oryginalny jego tekst ma „Bogiem”).
Ciekawe też, że dwie różne publikacje ŚJ podają odmienne tłumaczenia J 1:1 według wyżej wymienionego Diaglotta. „Stworzenie” 1928 (s. 12) ma „Bogiem”, a „Chrześcijańskie Pisma Greckie...” (s. 414) „bogiem”.
Nieprawdą jest też to, że niemieckie przekłady S. Schulza i J. Beckera, wymienione przez „Chrześcijańskie Pisma Greckie...” (s. 414), mają słowo „Bogiem”, pisane małą literą. W języku niemieckim rzeczowniki pisze się dużą literą, więc nie może być tam małe „b”. Prócz tego każdy może sprawdzić to sam i się o tym przekona.
Patrz też „Największe oszustwa i proroctwa Świadków Jehowy” C. Podolski rozdz. Świadkowie Jehowy i spirytyzm.
13.2. NIEKTÓRE CECHY „CHRZEŚCIJAŃSKICH PISM GRECKICH W PRZEKŁADZIE NOWEGO ŚWIATA” TOWARZYSTWA STRAŻNICA. EDYCJA 1994
1) W nazwie nie jest uwidocznione, że jest to NT (chyba słusznie, bo tłumaczenie tych pism odbiega od tradycyjnych przekładów). Chrześcijańskich pism greckich jest wiele, przykładowo pisma starochrześcijańskie czy apokryfy, a NT jest jeden. Nie wiadomo z jakim „nowym światem” należy łączyć dalszy człon tytułu. Czy chodzi o nowy świat, który jest dopiero przed nami, czy o głoszoną przez ruch New Age „nową erą”?
2) Pod ‘Przedmową’ tego przekładu nikt się nie podpisał, ani tłumacz, ani komitet, ani odpowiedzialni za druk, co ma miejsce w każdej Strażnicy na s. 2 (od 15 lipca 2002 r. Strażnica zaprzestała podawać nazwisko odpowiedzialnego za druk, a od 1 stycznia 2000 r. nazwisko prezesa organizacji; podawane jest ono w angielskich Strażnicach). Jeden raz w historii ŚJ ukazali na fotografii trzech członków Ciała Kierowniczego, którą tak opisano: „Członkowie Ciała Kierowniczego podpisują Biblie przeznaczone dla urzędników państwowych” (Strażnica Nr 10, 1999 s. 8). Czy to oznacza, że uważają się oni za tłumaczy tego przekładu? W innych publikacjach ŚJ sami piszą, że nie powinni prosić o takie autografy: „Czy poprosilibyśmy ich, aby złożyli swój autograf w naszej książce lub Biblii? Czy wepchnęlibyśmy się przed innych i natarczywie domagali, żeby zrobiono nam zdjęcie z tymi braćmi?” (Strażnica styczeń 2016 s. 27; por. Strażnica wrzesień 2018 s. 31).
3) Przekładu nie dokonano z oryginału greckiego, lecz z języka angielskiego! (patrz ‘Przedmowa’). Język ten nie był znany Apostołom, ani stosowany przez Jezusa.
4) Pomimo podania na stronie 6 informacji o stosowaniu nawiasów (pojedyncze kwadratowe [ ]), tam gdzie użyto słów dodatkowych (objaśniających tekst), nie zastosowano ich prawie w edycji z 1994 r. (wyjątki: Mt 17:24, 18:24, Ef 1:14, 2:1, 4:8, Jk 1:12, Dz 27:27, Hbr 5:7). Są one zaś w wielu miejscach w angielskim przekładzie ŚJ (np. Kol 1:16n.). Patrz też rozdz. Bóstwo Chrystusa pkt 2.32.
5) Dostawiono do tekstu przekładu słowa, które czasem zmieniają sens. W Kol 1:16n. dodano słowo „inne”; por. pkt 4 powyżej. Sugerują przez to, że Jezus jest stworzeniem wśród innych stworzeń. Patrz też Flp 2:9 (słowo „inne”).
6) W kilku przypadkach usunięto z tekstu wersety, bez podania chociażby w przypisach powodu tej operacji (np. Mk 9:44, 15:28), jak to zrobiono w J 8:1-11. Umieszczono w Mt 27:49 (w podwójnym nawiasie) słowa: „Inny człowiek wziął włócznię i przebił mu bok...”, sugerując przez to, że Jezus był przebity przed śmiercią, co nie jest zgodne z J 19:33n. Zaś nie zamieszczono słów: „błogosławiona jesteś między niewiastami” w Łk 1:28, które są zgodne z Łk 1:42, i które zamieszczają wszystkie polskie NT.
7) Wstawiono, wbrew oryginałowi greckiemu, w 237 miejscach imię Jehowa (np. Dz 7:60). Spis miejsc patrz „Chrześcijańskie Pisma Greckie...” rozdz. Dodatki s. 413; por. Ap 22:18.
8) Określenia „Ten”, „Tego”, dotyczące Boga Ojca, pisane są małą literą (np. J 16:5), czasem też Ojciec (np. J 1:14). To samo dotyczy Ducha Św. (J 14:26, 15:26). Por. „on” o Mesjaszu - J 2:21, 4:25.
9) Określenie „Bóg”, w stosunku do Jezusa, pisane jest małą literą (np. J 1:1, 18; wyjątek J 20:28). Czasem dotyczy to też określenia „Syn” (np. J 17:1, Mt 4:6). Natomiast cezar nazwany jest „Panem” (z dużej litery) w Dz 25:26, ale w 1Kor 8:5 mowa jest już o „panach” („panie, królu” 2Sm 14:9, 2Krl 6:12, Jr 37:20).
10) Określenie „Duch”, gdy mowa jest o Duchu Św., pisane jest małą literą (np. Mt 3:16, Ap 22:17); także „Pocieszyciel” J 16:7 (u nich „wspomożyciel”). Czasem wręcz wyrugowano słowo „Duch” i zastąpiono je określeniami: „natchnienie” (Mt 22:43), „duchowy” (Kol 1:8), „usposobienie duchowe” (Jud 19), „natchniona wypowiedź” (1Tm 4:1, 1J 4:2) czy „kwalifikacje duchowe” (Ga 6:1). W swoim przekładzie ST w Rdz 1:2 zamienili słowa „Duch Boży” na „czynna siła Boża”. Jednak w przypisie w swej angielskiej Biblii przyznają, że pada tam słowo „duch”: “And … active force (spirit).” Heb., weru′ach. Besides being translated “spirit,” ru′ach is also translated “wind” and by other words that denote an invisible active force (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). W nowej Biblii z 2018 r. ŚJ dodali w przypisie słowa: „Lub »przemieszczał się duch Boży«”. W tej angielskiej Biblii w przypisach w kilku miejscach zamieszczono zamiennie za termin spirit określenie angielskie active force (czynna siła) (Ez 11:5,
11) Określenia „kusiciel”, „szatan”, „diabeł” pisane są dużą literą (np. Mt 4:3, 12:26, Ap 20:2).
12) Zmieniono odniesienie niektórych wersetów z osoby Jezusa na Boga Ojca (np. Tt 2:13, Rz 10:13, Hbr 1:8n., Dz 7:60, Kol 2:2). Służy to negacji Bóstwa Chrystusa. Patrz też rozdz. Bóstwo Chrystusa pkt 2.32.
13) Usunięto słowo „drzewo” (gr. xylon), a wstawiono określenie „pal” (np. Dz 5:30, Ga 3:13).
14) Usunięto słowo „krzyż”, a wstawiono zamiast jednego greckiego słowa stauros dwa, to znaczy „pal męki” (np. Mt 27:40). Jest to wbrew temu co napisano w „Przedmowie”, że każdemu słowu oryginału greckiego odpowiada jednosłowopolskie: „W miarę możliwości w Przekładzie Nowego Świata starano się przypisać każdemu słowu oryginału greckiego jedno odpowiadające mu słowo polskie” (‘Przedmowa’ s. 5). Jak zauważymy poniżej, nie jest to „w miarę możliwości”, ale gdzie ŚJ to wygodne i potrzebne.
15) Zmieniono określenie „Jeśli we Mnie trwać będziecie” (J 15:7) na „Jeżeli pozostaniecie w jedności ze mną”. Sugerują przez to działanie „obok” Chrystusa, a nie „w Nim”. Zmieniono też określenie „Chrystus w was” (Rz 8:10), na „Chrystus jest w jedności z wami”. Nie dokonano tej zmiany w Rz 8:9 („Duch Boży w was”), choć padają tam identyczne słowa greckie. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).
16) Zmieniono określenie „To jest Ciało moje”, na „To oznacza moje ciało” Mt 26:26. Nie zmieniono słowa „jest” (gr. estin) w innych przypadkach (np. 1Kor 10:16, Mt 3:17, 22:38). Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).
17) Usunięto określenie „łamanie chleba” (Dz 2:42), wstawiając termin „spożywanie posiłku”. Nie zmieniono tego określenia w Łk 24:35. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).
18) Usunięto określenie „po domach” (nauczanie), a wstawiono termin „od domu do domu” (Dz 5:42, 20:20), choć tekst oryginalny ma tylko jedno słowo dom. Nie zmieniono określenia „po domach” w Dz 2:46. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).
19) Zmieniono interpunkcję w Łk 23:43, wbrew temu jak przez wieki odczytywano ten tekst. Nie zmieniono zaś interpunkcji w Hbr 3:15.
20) Zmieniono określenie „łono Abrahama”, oznaczające miejsce przebywania dusz sprawiedliwych, na „miejsce u piersi Abrahama” (Łk 16:22), zmieniając też sens tej przypowieści (w Biblii z 2018 r. zamieniono to na „miejsce przy Abrahamie”, a tylko w przypisie podano: „Dosł. »na łono Abrahama«”).
21) Przełożono greckie określenie parousia, oznaczające „przyjście” Jezusa w chwale, na „obecność”, domyślnie niewidzialną i na dodatek od 1914 r. (np. Mt 24:27, 1Tes 3:13).
22) Wstawiono słowo „Nie” („Nie, ale raczej”) w Łk 11:28. W oryginale greckim słowo to tam nie występuje. Sugerują przez to, że Jezus odrzucił zasługi Maryi. Nie wstawiono słowa „nie” w Flp 3:8, gdzie pada prawie identyczne słówko greckie (patrz Novum Testamentum Graece), lecz użyto określenie „doprawdy”. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).
23) Zmieniono określenie „duchy (dusze) sprawiedliwych” (Hbr 12:23; por. 12:9) na „życie duchowe prawych”, sugerując, że chodzi o żyjących, a nie zmarłych. Tekst grecki nie zawiera też słowa „życie”.
24) Zmieniono określenie „ojczyzna (...) niebieska” (Hbr 11:14nn.), na „miejsce, mające związek z niebem”, sugerując, że Abraham będzie żył na ziemi, a nie w niebie. Ojczyzna w Hbr 11:14 to po grecku patris (od gr. pater - ojciec).
25) Wstawiono w 2P 1:1 zamiast spójnika „i” („Bóg nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus”) słowa „a także”. Służy to negacji Bóstwa Chrystusa. Nie zrobiono tego w podobnym przypadku w 2P 3:18 („Pan nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus”).
26) Zmieniono treść J 2:4 oddając ją słowami: „Co tobie do mnie, niewiasto”. Sugerują przez to, że Jezus jakby odrzucił Maryję, a nie zdystansował się tylko od Jej prośby, którą jednak spełnił.
27) Określenia „Dawca życia” („Sprawca życia” NP) Dz 3:15, „Władca” („Wódz” NP) Dz 5:31, „przewodnik zbawienia” („sprawca zbawienia” NP) Hbr 2:10, 12:2, dotyczące Chrystusa, zmieniono na „Naczelny Pełnomocnik”. Jeszcze niedawno ŚJ na podstawie angielskiego Przekładu Nowego Świata te tytuły nakazywali odczytywać jako „Główny Pośrednik” (Strażnice: Nr 17, 1990 s. 30; Nr 13, 1991 s. 28).
28) Aby osłabić to, że zgodnie ze słowami J 2:19, 21 (por. J 10:18), Jezus swą mocą (we współpracy z Ojcem i Duchem Św.) powstał z martwych, zmieniono słowa „Gdy więc zmartwychwstał...” (J 2:22) na „został wskrzeszony”. Podobnie zmieniono treść J 10:17n. (określenie „mam moc” [gr. eksousia] zamieniono na „mam prawo”). Nie zmieniono tego określenia w tekstach Łk 12:5, Dz 1:7, Jud 25, Ap 16:9. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).
29) Tak przetłumaczono 1Tes 4:16, aby Chrystus okazał się być archaniołem. Niekonsekwencją jest to, że w swym grecko-angielskim przekładzie (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures) ŚJ tłumaczą słowa z 1Tes 4:16 jako „[Pan] na głos archanioła i na trąby Boga” (in voice of archangel and in trumpet of God), a jednak w swym polskim tekście podają „[Pan] z głosem archanielskim oraz z trąbą Bożą” (w ang. with an archangel’s voice and with God’s trumpet). W Biblii z 2018 r. ŚJ napisali: „Pan (...) zawoła archanielskim głosem”.
30) Określenie „Władca” (gr. despotes), dotyczące Jezusa, zmieniono na „właściciel” (2P 2:1, Jud 4). W tekście 2P 2:1 pisząc małą literą, a w Jud 4 wielką (w Biblii z 2018 r. małą literą). Nie zrobiono tego, gdy jest mowa o Ojcu (Łk 2:29, Dz 4:24, Ap 6:10), oddając je słowami „Wszechwładny Pan”. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej). W żadnym z tych wersetów, dotyczących Boga Ojca, tekst grecki nie zawiera słowa „Pan”, które wstawiają ŚJ. Grecko-angielski NT ŚJ (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures), dla odmiany, słowo greckie despotes przetłumaczył w 2P 2:1, Jud 4 i Ap 6:10 na ang. master, w Łk 2:29 na Sovereign Lord, a w Dz 4:24 na Sovereign.
W Mt 2:6 zamiast słowa „władca” (gr. hegoumenos), dotyczącego Jezusa, zastosowali określenie „namiestnik”, choć słowa tego wersetu pochodzą z Mi 5:2 (5:1), a tam w Biblii ŚJ jest określenie „władca”.
31) Aby ukazać to, że rzekomo istnieją dwie klasy zbawionych, i jedni ludzie przebywają w świątyni na ziemi (dziedziniec ziemski świątyni niebieskiej), a drudzy w świątyni w niebie, w Ap 7:15 przetłumaczyli greckie słowo naos na „świątynia”, a w Ap 11:1n. na „sanktuarium świątyni”. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej).
32) Aby ograniczyć zamiar Boga, dotyczący zbawienia ludzi, wstawiono w 1Tm 2:4 i 4:10, zamiast słów „wszyscy ludzie”, określenie „ludzie wszelkiego pokroju”. Nie zrobiono tego w podobnych przypadkach w 1Tm 2:6 i 2P 3:9. Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej). Biblia ŚJ z 2018 r. w przypisie podaje „Lub »najróżniejszych ludzi«”.
Dawniej ŚJ też zmieniali słowa 1Tm 2:6. Ich angielski przekład NT zawierał w przypisie słowa: „jako odpowiedni okup za wszystkie rodzaje ludzi” (ransom for all kinds of people). Natomiast Biblia ŚJ z przypisami zawiera w przypisie angielskie słowa: all sorts of people (New World Translation of the Holy Scriptures - With References). Patrz też pkt 10.6.
33) Aby nie dopuścić, by Chrystusa uważano za Boga, w Łk 17:16 wstawiono imię Jezus oddzielające go od Niego, a przecież Łk 17:15n. sugerując Bóstwo Jezusa podaje: „uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu” tzn. Jezusowi. Patrz też rozdz. Imię Chrystusa pkt 10.7.
34) Angielskie i niemieckie Biblie ŚJ w Łk 1:28 i Mt 28:9 zamiast słów „Bądź pozdrowiona” i „Witajcie” mają „Dzień dobry” (Good day i Guten Tag), co sprawia, że Gabriel i Jezus tymi słowami witają słuchających ich. Biblia nie zna tego typu przywitania (por. Łk 10:5, 24:36, J 20:19nn., 26). Patrz też w tych Bibliach Mt 26:49, 27:29, Mk 15:18 i J 19:3.
35) Celowo, aby ukazać niższość Syna wobec Ojca, wszędzie gdzie pada słowo greckie proskyneo, dotyczące Ojca, przetłumaczono jako „cześć” lub „czcić” (Mt 4:10, Ap 7:11), natomiast dotyczące Syna, oddano przez „hołd” (Mt 2:2, Hbr 1:6), tak samo jak wobec ludzi (Mt 18:26, Dz 10:25). Por. zasada Strażnicy pkt 14 (wyżej). Wyjątek to Ap 5:14, gdzie Ojciec i Syn wymienieni są razem i pada tam słowo „cześć”. Według ŚJ hołd jest mniej ważny niż cześć. W Biblii z 2018 r. ŚJ dostawili w Ap 5:14 po słowie „cześć” termin „Bogu”, czego nie było w ich przekładzie z 1997 r., odrzucając tym cześć dla Baranka (Ap 5:13).
Aby nie pozwolić, aby składano cześć Jezusowi, w Ap 5:12n. i J 5:23 oddano słowo greckie timao, jako „szacunek”, a nie „cześć”, choć w Hbr 3:3 i Mt 15:8n. słowo to wymienne jest ze słowami „chwała” (gr. doksa) i „czcić” (gr. sebomai). Natomiast w Iz 29:13 oddano gr. timao, dotyczące Boga, słowem „wychwalają”. Ciekawe, że w Mt 15:8 padają te same słowa, a tam użyto słowo „szacunek”, nawet wobec Boga.
W Łk 4:15, by nie pozwolić by Jezus był „wysławiany”, oddano występujące tam greckie słowo jako „darzony (...) szacunkiem”, choć w stosunku do Ojca ŚJ używają tu słówka „wychwalany” (np. Łk 2:20, 5:25, 17:15). Nawet członki ciała są według ich Biblii „otaczane chwałą” 1Kor 12:26. Natomiast w swym grecko-angielskim przekładzie (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures) w Łk 4:15, w tłumaczeniu „słowo w słowo”, użyli słów being glorified, zaś w oficjalnym tekście angielskim tylko being held in honor.
36) Zaopatrzono przekład w tzw. „Biblijne tematy do rozmów”, tzn. materiał służący do zwalczania poglądów ludzi, z którymi się rozmawia.
[Polemika z większością wyżej wymienionych poglądów ŚJ zawarta jest w innych rozdziałach tej książki, w miejscach gdzie omawiane są poszczególne wersety. O innych, mniej istotnych błędach i niekonsekwencjach w Biblii ŚJ patrz „Błędy doktryny Świadków Jehowy. Analiza krytyczna Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata” R. H. Countess]
37) W Biblii tej z roku 2018 zastosowano taki oto przypis do tekstu Mt 18:20: „Bo gdzie jest dwóch lub trzech zebranych w moje imię,* tam jestem pośród nich.
*Może też chodzić o działanie w charakterze przedstawicieli Jezusa, z jego upoważnienia” (Mt 18:20, Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata 2018).
W związku z powyższym nie dziwią słowa innych o tym przekładzie biblijnym opublikowane przez ŚJ:
„W XX wieku nazwano fałszerstwem inny przekład Biblii – NewWorldTranslation (Przekład Nowego Świata)” (Strażnica Nr 5, 1991 s. 26).
Warto też zwrócić uwagę na słowa ŚJ, które pojawiają się w każdej Strażnicy do rozpowszechniania:
„Świadkowie Jehowy wydają to czasopismo od roku 1879. Jest ono całkowicie apolityczne i uznaje wyłącznie autorytet Biblii” (Strażnica Nr 3, 2019 s. 2).
Przy tak licznych zmianach dokonywanych w Piśmie Św. ŚJ powinni raczej napisać, że „uznają wyłącznie autorytet Biblii w Przekładzie Nowego Świata”, bo przecież nie uznają przekładów, które zawierają słowo krzyż, czy tych, w których nie ma w NT słowa Jehowa, itp.
Więcej na temat Biblii ŚJ patrz artykuły:
Gdzie można jeszcze w Biblii Świadków Jehowy dostawić słowo Jehowa? (cz. 1-2);
Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata wydanie z roku 2023;
Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata – wersja zrewidowana z roku 2018 (cz. 1-5);
The Emphatic Diaglott oraz inne przekłady biblijne uwzględniane przez Przekład Nowego Świata;
„Nowe światła” w sprawie znaczenia terminu Jehowa;
Jak Towarzystwo Strażnica kupowało publikacje spirytysty J. Grebera?
Czy „pewien nowoczesny przekład niemiecki” to Nowy Testament spirytysty J. Grebera?
„Wzbudzeni święci” czy „podniesione zwłoki” – różne interpretacje tekstu Mt 27:52-53 ze spirytystą J. Greberem w tle;
„Usprawiedliwianie” czy „uświęcanie” imienia Jehowy?
Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata plagiatem, tłumaczeniem amatorów czy wiarygodnym przekładem? (cz. 1-6);
Nowy Testament spirytysty J. Grebera i Biblia Towarzystwa Strażnica (cz. 1 i 2);
Nawiasy kwadratowe w Biblii Towarzystwa Strażnica (cz. 1 i 2);
Trójca Święta w Biblii Świadków Jehowy??? (cz. 1 i 2);
Osobowość Ducha Świętego w Biblii Świadków Jehowy???
Bóstwo Chrystusa w Biblii Świadków Jehowy??? (cz. 1 i 2);
Cześć dla Chrystusa i modlitwa do Niego w Biblii Świadków Jehowy??? (cz. 1 i 2);
Widzialny powrót Jezusa w Biblii Świadków Jehowy??? (cz. 1 i 2);
Dusza nieśmiertelna w Biblii Świadków Jehowy???
Piekło w Biblii Świadków Jehowy???
Czyściec w Biblii Świadków Jehowy???
Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata – inne niekonsekwencje Towarzystwa Strażnica;
Prymat Piotra w Biblii Świadków Jehowy???
Zalety i wady Przekładu Nowego Świata (cz. 1-3);
Specjaliści popierający Przekład Nowego Świata;
Krzyż w Biblii Świadków Jehowy??? (cz. 1 i 2);
Jezus „człowiek” w Przekładzie Nowego Świata;
Czy przekłady na języki narodowe Biblii Świadków Jehowy dokonywane są przez komputer i automatycznego translatora?
Dla kogo Nowy Testament w Towarzystwie Strażnica?
Czy Świadkom Jehowy wolno studiować Biblię?;
Biblia Świadków Jehowy i „słup sygnałowy” (www.piotrandryszczak.pl).